به نقل از «مهر»

ارائه خدمات به ۱۷ هزار بیمار خاص در لرستان

تاریخ انتشار: ۲ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۳۶۵۸۱

به گزارش خبرگزاری مهر، سیاوش بیرانوند در مراسم مرکز همودیالیز سلام خرم‌آباد با تبریک روز پزشک و داروساز و تشریح عملکرد خدمات دانشگاه به بیماران خاص، اظهار داشت: یکی از سیاست‌ها و اولویت‌های مجموعه مدیریتی کلان دانشگاه این است که خدمات درمانی را به درب منازل بیماران ببریم؛ یعنی اینکه بیماران نباید متحمل هزینه گزاف شوند و بیماران باید در استان لرستان درمان شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: عده‌ای از بیماران نسبت به نوع بیماری خود رنج مضاعف می‌برند و بیماری آنها سخت‌درمان پذیر است و امروز دانشگاه علوم پزشکی به ۱۷ هزار بیمار خاص در استان خدمات ارائه می‌دهد و در میان بیماران خاص ۶۵۰ نفر بیمار کلیوی داریم که نیازمند خدمات دیالیز هستند و در این راستا اجازه نخواهیم داد برای بیماران مشکلی ایجاد شود.

معاون دانشگاه علوم پزشکی لرستان، افزود: ۱۳ مرکز فعال دیالیز در استان داریم و همه دستگاه‌های آنها را رفع ایراد و به‌روزرسانی کرده‌ایم.

بیرانوند با تقدیر از عوامل و دست‌اندرکاران دیالیز سلام، گفت: با اینکه خدمات درمانی بهداشتی و دارویی و دیگر بخش‌های دانشگاه به‌واسطه نوع آنها به‌سادگی قابل‌اندازه‌گیری نیست؛ اما از دست‌اندرکاران دیالیز سلام به‌خاطر اینکه در کشور بانی کارهای خداپسندانه در حوزه درمان شده‌اند، همواره قدردان آنها هستیم.

در ادامه «محمدمهدی سبک‌دست» مدیرعامل شرکت همودیالیز سلام و از عوامل شرکت رایحه سپهر سلام، با تقدیر از حضور رئیس دانشگاه علوم پزشکی لرستان و معاونین، مرکز دیالیز سلام خرم‌آباد را بزرگ‌ترین مرکز دیالیز خصوصی غرب کشور خواند که با ۳۵ تخت، روزانه به ۷۰ بیمار دیالیزی خدمت رایگان ارائه می‌دهد که ظرفیت خود را می‌تواند تا پذیرش ۱۲۰ بیمار دیالیزی افزایش دهد.

بنابراین گزارش، تمام تجهیزات این مرکز از تولیدات ملی است و خدمات آن برای بیماران رایگان و از استانداردهای موجود بر اساس آئین‌نامه‌ها پیروی می‌کند و هزینه مراجعین و بیماران از طریق سازمان‌های بیمه‌گر اخذ می‌شود.

کد خبر 5869329

منبع: مهر

کلیدواژه: دانشگاه علوم پزشکی لرستان بیماران خاص اربعین 1402 اربعین حسینی بوشهر هفته دولت والیبال اربعین در خوزستان قهرمانی آسیا کرمانشاه مرز مهران تبریز اردبیل گلستان فارس ایلام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۳۶۵۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شک و تردید سالم است، اما در پزشکی می‌تواند خطرناک باشد!

فرارو- وقتی صحبت از اعتماد عمومی به میان می‌آید در پزشکی بر سر دوراهی قرار داریم. پس از وقوع پاندمی کووید که علم را تحت الشعاع سیاست قرار داد جای تعجبی نیست که اعتماد به علم پزشکی روندی فرسایشی را طی می‌کند. در واقع، اعتماد به پزشکان از ژانویه ۲۰۱۹ میلادی به این سو به پایین سطح خود رسیده است. در نتیجه، افراد بیش تری به دنبال صدا‌های کم‌تر متعارفی در عرصه سیاست هستند که به باور‌های آنان نزدیک‌تر است و تمایل دارند آن صدا‌ها را بپذیرند. برای مثال، "رابرت اف کندی جونیور" از نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری باوری به واکسن ندارد و از جمله افراد بدبین نسبت به این موضوع قلمداد می‌شود. نتیجه برخی از نظرسنجی‌ها از حمایت دو رقمی از او حکایت دارد. این می‌تواند زنگ خطری برای علم پرشکی باشد.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، این در حالیست که سیستم پزشکی در جلسات حضوری و هم چنین بولتن‌های بهداشت عمومی به اعتماد متکی است. بی اعنمادی می‌تواند پزشکان را به سوی فرسودگی شغلی سوق دهد و باعث بروز نتایج منفی‌ای برای بیماران شود که در صورت وجود اعتماد قابل اجتناب خواهند بود. زوال اعتماد به علم پزشکی و پزشکان تا حدی عامل  افزایش نرخ سرخک در بین کودکان واکسینه نشده، عدم رعایت غربالگری سرطان توصیه شده و امتناع از مصرف دارو‌های پیشگیری کننده است. هیچ راه حل آسانی در این مورد وجود ندارد. اگر راه‌هایی برای بازگرداندن و تقویت اعتماد به بیماران پیدا نشود جان افراد بیش تری از دست خواهد رفت.

در مورد پزشکان امریکایی این بی اعتمادی فضای نسبتا تازه‌ای می‌باشد و پیش‌تر چندان موضوع بی اعتمادی به پزشکان مطرح نبود.

تردید نسبت به پزشکی معادل نیهیلیسم پزشکی نیست. داده‌های پشت دارو‌هایی که پزشکان تجویز می‌کنند و تصمیماتی که می‌گیریم نباید تنها در اختیار ما باشد. افراد حق دارند اعداد را بررسی کنند و در مورد ریسک و منافع خود تصمیم بگیرند. با این وجود، زمانی که این شک و تردید به ناباوری مذموم و جبران ناپذیر تبدیل می‌شود می‌بینیم که برخی از بیماران تصمیمات خطرناکی اتخاذ می‌کنند و زمانی که پزشکان با ناامیدی پاسخ می‌دهند این موضوع صرفا باعث جدایی و فاصله بیش‌تر بین  پزشک از بیمار می‌شود.

اعتماد گاهی اوقات با ارائه واضح حقایق و ارقام قابل ترمیم است واقعیت آن است که اعتماد چیزی فراتر از  توضیح اعداد است. پزشکان چیز‌هایی در مورد بدن به بیماران می‌گویند که قابل مشاهده نیستند. پزشکان تغییرات سبک زندگی و دارو را برای درمان یا پیشگیری از مشکلاتی که ممکن است توسط بیمار احساس نشوند توصیه می‌کنند. جراحان به نسخه عمیقی از اعتماد به نام قرارداد جراحی اشاره می‌کنند: این ایده که وقتی افراد زیر چاقو می‌روند به جراح خود اجازه می‌دهند که بدن شان را باز کند تا آنان را بهتر کند. این اعتماد را باید به دست آورد.

در مواقع اضطراری بیماران این فرصت را ندارند که انتخاب کنند به چه کسی اعتماد کنند و تصمیمات پزشکی باید عجولانه و حتی در کسری از دقیقه اتخاذ شوند. بنابراین، بخشی از کار پزشکان ایجاد رابطه سریع است. این تصمیم گیری زمانی که اعتمادی که پیش‌تر بین بیمار و پزشک وجود داشته اکنون از بین رفته دشوارتر می‌شود.

در پزشکی به ایده تصمیم گیری مشترک اشاره می‌شود که در آن تصمیمات پزشکی به طور مشترک توسط پزشک و بیمار برخلاف لحن پدرانه سالیان گذشته گرفته می‌شوند. در نتیجه، پزشک به بیمار خود نمی‌گوید چه کاری را انجام دهد در عوض اطلاعات لازم را به او ارائه می‌دهد تا بیمار بتواند مسیری را که برایش مناسب است انتخاب کند. اگر بیمار نخواهد یا نتواند آن چه را که پزشک مطرح می‌کند باور کند دانش پزشکی بی فایده می‌شود.